Actueel

—————————————————————————————————————-

Beste Lezer, 

We hadden het al zien aankomen, eigenlijk al weken geleden, maar we hebben gisteren definitief besloten om onze reis naar Gambia uit te stellen tot….

ja, dat is een vraag waar niemand het antwoord op heeft.

Enkele ogenblikken na ons besluit liet Corendon weten geen vluchten meer uit te voeren tot het eind van de maand.

Het doet ons zeer dat we zo’n 800 grote en kleine Gambiaantjes moeten teleurstellen, na dertien jaar minstens twee keer per jaar rekenen ze wel een beetje op onze komst.

Maar laten we met z’n allen hopen op een betere toekomst, nu ook voor ons Europeanen.

Wij gaan er in de komende weken alles aan doen om toch een aantal activiteiten in Gambia doorgang te laten vinden. Pascaline kan naar school, dat is betaald, evenals alle andere kinderen waarvoor we schoolgeld betalen.                          De uitbreiding van het huisje van Fanta ( de moeder van Lissa en Yessie) wordt gerealiseerd. Voor acute problemen proberen we oplossingen te regelen.

We doen ons best, het is niet anders.

We houden U op de hoogte en wensen iedereen sterkte bij het oplossen van de problemen hier in Nederland.

==================================================================

Onderstaand bericht kregen we van Sahira.

 ===========================================================================================

Welkom op onze vernieuwde website.

Bram Brouwer is verantwoordelijk voor de vernieuwing die wij alleen maar toejuichen omdat de website door softwareverandering bij de huidige websiteserver niet meer de mogelijkheden had die we gewend waren te gebruiken.

Met dank aan Bram.

———————————-

5 jaar Gambia/Polen/Belgie/Nederland//Roemenie/Irak

Terugblik

Alweer 5 jaar geleden startten we met onze activiteiten in Gambia. Geen idee waar we aan begonnen maar terugblikkend zijn wij niet ontevreden over wat we in 5 jaar hebben kunnen doen. Naast onze eigen activiteiten en projecten die we vanaf het begin zelf hebben betaald konden we dankzij heel veel particulieren en bedrijven veel extra dingen doen. Er is altijd meer dat je zou willen doen maar er zijn grenzen, niet alleen financiële, maar misschien nog wel meer grenzen aan beschikbare tijd. Want alles bij elkaar kosten de voorbereidingen héél veel tijd. We zijn blij dat we ons in de afgelopen jaren redelijk aan onze drie principes hebben kunnen houden: nooit werken met of via tussenpersonen, we willen geen opslag en we geven nooit geld. Van alle drie de principes zijn we wel eens afgeweken maar ………….. UITZONDERINGEN bevestigen de regel.

We zijn blij dat we de organisatie klein hebben kunnen houden (we zijn officieel een stichting maar zelfs daar niet altijd even blij mee, het kóst meer tijd dan dat het oplevert). Omdat we alles samen overleggen en samen doen kunnen we razendsnel beslissingen nemen, onze planningen aanpassen etc. Geen oeverloos heen en weer gepraat, vergaderingen, geen afdelingen en/of personen die allemaal wat in te brengen willen hebben. We weten zeker dat dat gunstig werkt, we hebben hierdoor heel erg veel kunnen doen. Ondanks dat sommige mensen dat maar niet kunnen begrijpen en ons soms zelfs voor gek verklaren vinden we het leuk én nuttig om zo veel mogelijk zelf te doen. Niet alleen thuis waar we de taken enigszins verdeeld hebben, ( o.a. administratie, al het computerwerk, het verkrijgen van benodigde goederen, sorteren van kleding, schoenen enz. en het samenstellen van de kledingpakketten is hoofdzakelijk voor Lizet. Inpakken, transport en planning zijn hoofdzakelijk voor Dick). Maar ook op de plaats van onze projecten. We hebben ons altijd voorgenomen geen langlopende projecten te beginnen, zo jong zijn we ook niet meer, maar zoveel mogelijk dingen te doen waar mensen direct iets aan hebben. We zien zo vaak projecten van anderen waar aan begonnen wordt en die nooit worden afgemaakt. Kost handen vol geld en heeft niemand wat aan. We renoveren in een week of drie een schooltje, een afgerond project. We schilderen het samen, tegelijkertijd zijn de stukadoors bezig. Altijd als we teruggaan naar Nederland is er een project af en dus direct bruikbaar. Steeds meer leggen we de nadruk op educatie. We doen op de drie scholen steeds meer met de kinderen.

We zijn er ook tevreden over dat we onze “kwaliteitsstandaard” hebben kunnen handhaven en willen dat blijven doen. Vanaf het begin hebben we uitsluitend kleding, schoenen , speelgoed, huishoudelijke artikelen, beddengoed enz. in goede tot zeer goede staat ( soms zelfs nieuw) weggegeven. We zijn nooit meegegaan in de gedachte dat mensen blij moeten zijn met een kledingstuk met een gaatje, kapotte rits, blijvende vlekken, schoenen met kapotte zolen enz……… omdat dat toch altijd nog beter is dan het kledingstuk met twee gaten dat ze al hebben………. Helaas zien we dat gebeuren maar nogmaals, daar doen wij niet aan mee. We hebben in de afgelopen vijf jaar alleen al zo’n 100.000 stuks kleding weggegeven! Een gigantische hoeveelheid speelgoed en overige goederen. Alles heel, alles nagekeken, speelgoed van batterijen voorzien, gerepareerd waar nodig etc. etc.

Vooruitblik

Juist door onze kleine “organisatie” kunnen we verhoudingsgewijs erg veel doen. Snel reageren en snel met de ontwikkelingen meegaan. In 5 jaar tijd is er veel veranderd. De wereld is veranderd. Een voorbeeld: de wereld en alles wat zich daarin afspeelt is veel transparanter geworden. Dat is alleen maar gunstig. Niet voor iedereen maar gelukkig wel voor ons. Omdat iedereen direct kan zien wat er met de door hen beschikbaar gestelde gelden en of goederen gebeurt. Daardoor is het tot velen doorgedrongen dat er van gelden die beschikbaar worden gesteld aan de grote instellingen maar heel weinig op de bestemde plek terecht komt. Iedereen kent de gebeurtenissen rond de tsunami. We gaan geen namen noemen maar kijk eens op Wikipedia wat er overblijft van uw inleg bij de grote loterijen. Een paar duizend euro doneren in Verweggistan is niet zo moeilijk als je in Nederland tientallen miljoenen incasseert. En voor een paar duizend euro bouw je toch echt een school !!

We hebben het er over gehad of we het niet een beetje minder moeten gaan doen, maar we gaan in het komende jaar bij leven en welzijn wel weer naar Gambia, wát we gaan doen en waar is nog punt van overleg tussen ons beiden. We zijn blij dat onze nieuwsbrief, die wij vanaf het begin actueel hebben kunnen houden tegenwoordig meer dan duizend keer wordt bekeken. Er vinden wel een aantal veranderingen plaats. Wij gaan de komende tijd eerst aan onze “voorraden” een bestemming geven. Er is voor ons gevoel teveel blijven staan door tijdgebrek. We gaan de nog aanwezige kinder- en dameskleding inpakken voor Gambia aangevuld met speelgoed en cadeautjes, huishoudelijke artikelen. We gaan de computers met toebehoren die we in de afgelopen tijd hebben gekregen nakijken en inpakken voor een complete computerklas enz. Dat wil bijvoorbeeld zeggen dat we voorlopig geen kleding voor ouderen aannemen, wel kleding voor kinderen. We nemen geen grote stukken meer aan. Door de gestegen transportkosten heeft het geen zin meer om bijv. meubels etc. naar Polen te brengen. Het is meestal voordeliger om die goederen in Polen te kopen. En daarmee huldigen wij dan ook weer ons principe: we hebben en willen geen opslag. Opslag heeft geen zin. De goederen moeten naar de mensen die we daarmee kunnen helpen. We zijn geen verzamelaars, we besteden onze tijd liever aan belangrijker zaken. We kennen veel te veel opslagplaatsen. Willen we niet aan mee doen. We gaan in het komende jaar proberen scholen van water en elektriciteit te voorzien, willen een computerklas gaan installeren en gaan door met het renoveren van scholen. Ook op dit vlak zullen we “bijblijven”, het spreekt misschien meer tot de verbeelding tegenover donateurs om te vertellen dat je een waterput hebt gerealiseerd in het verre Afrika ( pakweg 5,6,7000 euro ) maar steeds vaker is het mogelijk om gewoon een aansluiting op het door het Nederlandse bedrijf BAM aangelegde schoondrinkwaterleidingnet te realiseren (kosten vaak rond 400 euro!). Dan kost het water wel geld, maar de waterput kost ook geld aan onderhoud en afschrijving. We zullen veel schilderwerk zelf blijven doen want daar zijn we goed in.

We gaan meer samen doen omdat we samen méér doen, we zullen minder snel ingaan op initiatieven die door derden worden aangedragen omdat die ons vrijwel altijd veel meer werk en tijd kosten dan dat ze opleveren. Uiteraard zijn wij blij met alle hulp maar men zal zich moeten realiseren dat wij werken volgens onze regels en principes. Zo hebben wij zeker tijdens het werk geen trek in discussies. We hebben zelf al maanden van tevoren alles uit en te na doorgenomen en alle mogelijkheden onder ogen gezien. En daarvan de besten gekozen. En volgens die planning gaan we onze activiteiten uitvoeren. We rijden zeker een aantal ritten naar Polen omdat we daar een groot aantal gezinnen kennen die hoofdzakelijk op het platteland wonen en mede daardoor voor een groot deel verstoken blijven van hulp. In de grote steden is die hulp inmiddels ook minder nodig. In bijna elke winkelstraat vind je wel een tweedehands kledingwinkel waar kleding die u hier in Nederland heeft gedoneerd weer verkocht wordt….(!) Ook in andere landen waar we komen zie je dit soort onbegrijpelijke ontwikkelingen! Nederlanders die de in Nederland gratis verkregen kleding in arme landen verkopen tijdens rommelmarkten/carbootsales. Het Rode Kruis in Warschau verzoekt trouwens op internet vriendelijk om in verband met het enorme aanbod géén kleding meer aan te leveren….(!) Wij boden een nieuw te openen kledingbank in ons eigen Brabant, die in kranten en op internet bedelde om kleding, onze hulp aan. Onder voorwaarde dat het echt nodig was omdat we toch al een aantal onprettige arvaringen op dit gebied hebben en dat de kleding niet torenhoog wordt opgestapeld en na verloop van tijd naar de handel gaat om vernietigd te worden (er worden dan bijv. poetslappen en van schoenen worden o.a. rubber straattegels voor speelplaatsen gemaakt, maar daarvoor brengen wij het niet), we hoefden het ook niet te brengen want plotsklaps was het niet meer nodig……. We hielpen een andere (kerkelijke) stichting aan een flink aantal dozen kleding voor een ander Afrikaans land. Zaten ze om te springen. De dozen werden bij ons afgehaald ( twee jaar geleden) en omdat we niets meer hoorden hebben we maar eens nagevraagd. We werden op z’n zachtst gezegd onvriendelijk te woord gestaan en als we wilden konden we de kleding ( na twee jaar dus) terug komen halen. Doen we maar niet, we wachten tot de betreffende stichting de verzending naar Afrika waarmaakt…… Ook in Gambia beschikken bepaalde personen over een overschot aan o.a. babykleding (let wel, geen eigendom maar verkregen dankzij donaties!). Als een ander even zonder zit en vraagt om wat kleding kan dat niet. Echt niet te geloven!

We hebben ons heilig voorgenomen géén nieuwe aktiviteiten te ontwikkelen ( ook hier: uitzonderingen bevestigen de regel) maar zoveel mogelijk te doen voor onze bestaande “projecten”, ons gezinnetje en de scholen in Gambia, de kinderen die we op school hebben in Gambia, onze gezinnen in Polen, Irak. En uiteraard vergeten we onze gezinnen in Nederland niet.

We hopen van harte dat we kunnen blijven rekenen op alle lieve mensen die het in de afgelopen jaren mogelijk hebben gemaakt om veel meer te doen naast de dingen die we zelf doen. We hopen dat u ons in de komende jaren, als de gezondheid het ons toestaat, blijft helpen om héél erg veel mensen blij te maken.