Nieuwsbrief 14
Woendagochtend 18 februari 2009 om 10.00 uur weg – vrijdagavond 20 februari 2009 om 22.00 uur terug. Mede omdat we een verzoek hebben kregen van een tehuis voor ouderen in Kutno (spreek uit als Koetno) (wij hebben deze naam niet bedacht) en we nog zo’n 14 gezinnen hebben in Lodz en omgeving hebben we een efficient ritje kunnen samenstellen.
Woensdag rijden, overnachten in Lodz, donderdag 6 gezinnen bezocht waarvoor we in totaal zo’n 75 dozen kleding (Marc en Beata, Fam. Swemmers, Karin, Jacqueline, Jeanne, Willie, Nel, Kim, Corrie, Geraldine, Yolanda, Moni, Jeanine, Odile), speelgoed en beddengoed bij ons hadden.
Bij twee van deze gezinnen lekker koffie gedronken engekletst (met handen en voeten en drie woorden Pools!).
We hebben overnacht in Łęczyca en vrijdagochtend om half tien arriveerden we bij het tehuis in Kutno. We werden daar ontvangen door Zuster Klara Kalicka die ons direkt aan een tafel plaatste en ons koffie en lekkere boterhammen voorzette. We hadden net ontbeten maar we hebben toch nog maar een hapje genomen met een goede kop koffie.
Eigenlijk wilden we de terugweg in twee delen rijden maar de wegen waren schoon en we voelden ons fit dus in één keer terug naar Helmond. Lekker slapen in ons eigen bed.
Wat nu ?
De komende week gaan we een behoorlijk aantal zaken brengen bij alleenstaande moeders en/of gezinnen met problemen in Nederland én in Belgie. En we gaan een hoeveelheid goederen ophalen o.a. al voor de komende Pasen (voor de twee kindertehuizen in Wojcieszow en Kaczorow). Dat wordt een hele happening want we hebben voor het vullen van de tasjes al ontzettend veel gekregen van vele kanten. Erg leuk was bijvoorbeeld een bakker die ons een mail stuurde met de mededeling dat hijeen aantal PAASSTOLLEN wil doneren die we kunnen ophalen om alle kinderen en personeel (120 personen) van een smakelijk paasontbijt te kunnen voorzien. Vlak voor Pasen laten we u nog weten wat er allemaal mee gaat!
En verder?
We zoeken nog naar een geschikte datum voor Gambia. Voor de eerstvolgende Gambia-trip hebben we nog goederen genoeg om mee te nemen.
En wat nog meer?
WE HEBBEN EEN NIEUW “PROJEKT’” in KRAKOW (in het zuiden van Polen). Daar zijn we gestuit op een groot kindertehuis (dat zelf gereageerd heeft op een brief van ons) waar men behoefte heeft aan een heleboel zaken. Zoals we al eens eerder hebben verteld heeft elke afdeling in zo’n tehuis vaak een eigen keukentje. Daar koken de kinderen één maal per week zelf. Maar in dit tehuis mist men nog wel een paar zaken en wij gaan ze daar aan helpen. En eigenlijk al de komende Pasen! We gaan proberen om ook daar het één en ander omheen te breien voor de kinderen. Maar voor het huis zelf zijn we nog op zoek naar de volgende goederen:
5 broodroosters
5 magnetrons
5 friteuses
1 televisie ( 2 hebben we er al)
(bord)spellen voor jongens en meisjes
een fotocamera
een videocamera
één-persoons dekens, lakens en kussens
handdoeken
Voor het tehuis voor ouderen zoeken wij nog speciaal naar
handdoeken,
dekens,
incontinentiemateriaal,
looprekjes, rollators, krukken,
verbandmateriaal,
breiwol,
een laserprinter.
Mocht U ons als lezer van deze nieuwsbrief aan één van bovengenoemde zaken kunnen helpen, laat het ons dan even weten.
WEDEROM DANK AAN ALLEN DIE GOEDEREN BESCHIKBAAR HEBBEN GESTELD!!!
Even een paar algemene zaken.
Er wordt ons wel eens gevraagd waarom we niet met een grotere auto naar polen gaan. Ten eerste omdat we vaak op adressen komen waar we nu al moeilijk kunnen komen. Slechte wegen, tot bospaden toe. Daarbij heeft veel meer meenemen niet zoveel zin omdat we dan ook veel meer adressen moeten doen en dus veel langer onderweg zijn. Dat brengt ook weer veel meer overnachtingskosten met zich mee waardoor het per saldo niet effectiever wordt Een aanhangwagen is een mogelijkheid maar dan gaat de rit weer veel langer duren.. En een belangrijke reden is dat het allemaal niet al te groot moet worden. We brengen geen grote partijen naar één depot of iets dergelijks. We komen graag bij de mensen thuis! Zien dan ook gelijk waar we die mensen in de toekomst mee kunnen helpen. Overigens: zeg nooit nooit, het kan best dat we op een gegeven moment een route rijden die we al kennen en dus weten dat we bijv. overal met een aanhanger kunnen komen. Dan zou dat nog wel eens een optie kunnen zijn.
Na een korte rondgang door het huis hebben we zo’n 50 dozen kleding (Nel, Hester, Cindy, Corrie, Willie, Wies, Jes, v.d.Pol, Odile, Miriam, Magda, Marc en Beata, Fam. Swemmers, Chantal), steunkousen, brillen en enkele hoorapparaten alsmede shampoo en conditioner achtergelaten. We werden vriendelijk uitgewuifd en dit is weer zo’n tehuis waar we graag nog eens terugkomen. Er zijn diverse speciale wensen dus dat komt goed uit. Het taalprobleem werd vakkundig opgelost. In het tehuis woont een 85-jarige Poolse mevrouw (twee kinderen in de USA – Kentucky en Dallas en één in Noorwegen) die zeer goed Duits, Engels en Frans spreekt waardoor we samen met de zusters een leuk gesprek konden voeren. We mochten ook nog een foto nemen die U hierbij ziet.
