4 bijzondere weken in Gambia (23 oktober tm 20 november 2017)
Hard werken maar heel leuk!!
Omdat veel items uit onze bezoeken aan Gambia terugkerend zijn gaan we in deze nieuwsbrief alleen de bijzondere gebeurtenissen vermelden. En dat waren er meer dan genoeg. We hebben héél veel moeten improviseren maar het resultaat mag er zijn.
Aan het eind van de nieuwsbrief ook nog een aantal belangrijke zaken voor de toekomst.
Graag beginnen we deze nieuwsbrief met het fijne bericht dat Sia Jongeneel, de helaas ernstig zieke oprichtster van het Sinchu Alhagie kindertehuis in Old Yundum haar afspraak heeft kunnen realiseren en afgelopen woensdag met een haast onmogelijk energie de door haar gewenste outdoor tafeltennistafel in ontvangst kon nemen. Nadat ze even naar Luxemburg, waar zij en haar man wonen, terug was geweest voor het ondergaan van twee chemo-behandelingen arriveerde zij tijdig weer in Gambia waar we met haar man GertJan de tafeltennistafel (hr. en mevr. Schadron) hebben gemonteerd. Onze volgende afspraak is voor maart/april 2018.
Dan iets heel anders: zoals U weet zouden we voor de St.Davids school een gebouw gaan renoveren. De foto’s daarvan en het verhaal eromheen stonden in de vorige nieuwsbrief. Die plannen zijn drastisch gewijzigd. Zoals al vaker is gebeurd kregen de eigenaren van de grond in de gaten dat er hulp was van blanken ( wij dus ) en de regels werden aangepast. Er mocht wel gehuurd worden maar dan geen aanpassingen aan het gebouw en anders kon er tegen een leuke prijs ( voor hen) gekocht worden. Van de bestaande schriftelijke huurovereenkomst, die we gezien hebben, was plots kennelijk geen sprake meer. Maar zoals gezegd, dat gebeurt vaker. Wij hebben onmiddellijk het werk gestaakt ( er lag al een deur en een deel van een muur aan flarden ….) en de hoofdmeester is op zoek gegaan naar een andere mogelijkheid . Bij de tweede optie geschiedde hetzelfde ritueel. Toen de grondeigenaar in de gaten kreeg dat er Nederlandse sponsors waren liepen de prijzen huizenhoog op. Doen we dus niet aan mee.
Er kwam hulp uit onverwachte hoek. De buren van het gebouwtje waarin de school momenteel zit konden een stuk grond regelen hetwelk de hoofdmeester /schooleigenaar kon huren. Maar…..daar stond geen gebouw op. Niet oud of renoveerbaar maar helemaal niets. Zand en gras, dat wel.
Het was maandagochtend van de tweede week, alles bij elkaar hadden we een week verloren. We hebben die maandagochtend na ampel overleg besloten om een compleet nieuwe school te bouwen.
Drie flinke lokalen, kantoor voor de hoofdmeester, toiletten en een ruime speelplaats. Het perceel is bijna twee keer zo groot als dat van de vorige door ons gebouwde Jarju school.
We zijn direct gestart met de bouw waarvoor eerst de funderingen werden uitgegraven. Er werd direct keihard gewerkt door 7 man extra. En dat bij een dagelijkse temperatuur rond de 40 graden.
Recht in de zon met middagtemperaturen tot 42/43 graden. Zijn ze daar toch aan gewend hoor je dan mensen zeggen die lekker de hele dag aan het zwembad liggen. Deze hoge temperaturen zijn zelfs voor Gambianen extreem en dan zeker voor een langere periode. Deze hitte duurt al zo’n zes weken.
Maar het gaat snel. Na en dag of tien staat de hele buitenmuur ( tevens de achtermuur van de nieuwe school ). Er wordt begonnen met het uitgraven van de funderingen voor de klasruimten en de toiletten. Ook dat gaat als een speer. Tegen de tijd dat we naar huis gaan komen de muren van de klaslokalen de grond uit alsmede de muren van de toiletten.
We hebben een systeem gevonden waardoor het mogelijk is dat de bouwers een paar weken doorwerken als we er niet zijn. Hierdoor is het mogelijk het gebouw zo ver klaar te maken dat als we er weer zijn in maart/april direct kan worden begonnen met het dak en de deuren en ramen. Uiteraard hangt aan dit grote project, dat we sowieso zien als de laatste school die we nieuw bouwen, een ander prijskaartje dan aan de geplande renovatie.
Dankzij sponsoring was het mogelijk de St. Davids school te renoveren, nu moet er financieel nog wel het een en ander gebeuren. De nieuwbouw kost toch zo’n 2,5 keer meer dan de geplande renovatie.
We hopen dit echter voor maart/april dichtgetimmerd te hebben en zullen zelf ook nu weer een stevige bijdrage leveren aan dit mooie project. We houden U de komende weken op de hoogte van de voortgang d.m.v. nieuwsflitsen. Inmiddels is er al zo’n 6000 kg. cement, 35.000 kg. zand en 10.000 kg. grind verwerkt……….!
Maandag de 13e november stond gereserveerd voor het uitdelen van een grote hoeveelheid babykleding tijdens de zuigelingenzorg in het New Yeswang Hospital. Maar…bij uitzondering deze maandagochtend géén zuigelingenzorg. Wel een paar moeders mat baby’s aanwezig die we uiteraard allemaal een pakket kleding met speelgoed, een nieuw T-shirtje ( hele kleine maatjes ) met ons logo en twee kleine tubes babyzalf (Corrie en Leo) hebben gegeven.
Dan maar naar het Sukuta hospital waar ook op maandagochtend zuigelingenzorg is. En daar was het wel druk. Uit ervaring weten we dat de moeders hier wel eens erg druk en opdringerig ( en dan is dat wel heel voorzichtig uitgedrukt) kunnen zijn. Maar we waren met 3 Nederlandse kennissen Petra en Jan en Angelique, en een stevige extra taxichauffeur waardoor we alles in goede banen hebben kunnen leiden. In alle rust hebben we de laatste babykleding uitgedeeld en Lizet en onze kennissen hebben even rondgekeken bij de pasgeborenen.
De creatieve dagen waren weer een succes. Dit keer hadden we op de dagen voor de eigen leerlingen playmais en vingerverven op het programma staan. Voor het vingerverven had Corrie onwijs leuke schortjes gemaakt voor de kinderen. Ook de tasjes en het snoep wat we uitgedeeld hebben was weer aangeleverd door Corrie en Leo. Al het knutselmateriaal zoals de vingerverf en de lijm etc. weer gesponsord door Collall (Hester van Rhijn)
Op de CCI school is er dan ook nog een dag met geïnviteerde scholen. Daarvoor hebben we prijsbekers en dit keer voor de eerste prijs ook nog 300 presentjes voor 300 leerlingen van de winnende school, voor de tweede prijs winnende school 200 presentjes en voor de derde prijswinnaar nog eens 100 presentjes. Die zijn we later in de week allemaal gaan uitdelen en dat was een feestelijk gebeuren! Op een van de scholen stond zelfs een geïmproviseerde fanfare klaar.
Ook op de Diana school tijdens de dag voor de geïnviteerde scholen 4 prijswinnaars . Voor allemaal een beker en voor de 4 prijswinnaars een extra prijsje. Op de creatieve dag voor de eigen leerlingen hadden we een lokale djembégroep uitgenodigd die er voor de kinderen een feestje van maakte.
Er wordt aan alle kanten om uitbreiding van deze creatieve dagen gevraagd maar helaas ontbreekt ons daar de tijd voor. Je zou wel alles willen doen.………..
We hebben weer een dagje gereserveerd voor “onze familie” die bij ons in het hotel komen zwemmen, even de zee in en lekker eten en drinken. Altijd weer een superdag ( voor hen ) en een superdrukke maar leuke dag (voor ons ).
Een paar middagen besteed aan het uitdelen van kleding wat verder het land in. Mensen staan vaak stomverbaasd dat ze helemaal gratis kleding krijgen….. Altijd erg leuk om te doen.
Van Loek en Catry en van Bart en Nienke hadden we mooie fietsen gekregen. Eén voor de hoofdmeester en één voor een leraar van de Jarju School. Ook Lamin kreeg een fiets om naar z’n werk te kunnen. En dan hadden we ook nog een fiets voor een jochie van één van de buren die de Jarju school in de gaten houdt en daar kleine karweitjes doet.
Bij de Diana School hebben we elektriciteit aangelegd in de douches. Het blijkt dat er veel mensen vanuit hun werk gebruik komen maken van de douches voordat ze naar huis gaan. Vaak is het dan al donker en dat werkt natuurlijk niet. Als er stroom is (wat heel vaak niet het geval is tegenwoordig) kunnen ze in ieder geval met licht douchen. Wel zo prettig.
Op de Jarju school hebben we een buitenwasbakje geplaatst, een bak gemaakt rond de watertap zodat het water niet overal heen loopt en we hebben het lerarentoilet van een stortbak voorzien.
Op de CCI school hebben we een aantal scheuren in de buitenmuur gerenoveerd. Drie van de klaslokalen worden ook opnieuw geschilderd.
En dan hebben we uiteraard ook weer alle schoolgelden betaald. Mede dankzij Wilma kunnen Lisa en Suntu dit jaar ook weer naar school.
Pascaline doet het goed. Momenteel doet ze veel praktijkervaring op in diverse ziekenhuizen en is maar wat trots als ze op één dag heeft mogen helpen bij 6 bevallingen. Elk jaar gaan we met haar een keer voor controle naar de tandarts.
Veel voetballertjes blij gemaakt. Zoals eerder gezegd geven wij de voetbalspullen (Dora, Colinda) graag weg aan elftallen die wat verder vanaf de toeristengebieden zitten omdat die over het algemeen veel minder krijgen. Ze zijn er dan ook extra blij mee.
We hebben deze keer extra veel rijst uitgedeeld omdat de armoede extreme vormen aanneemt.
De beter gesitueerde Gambianen, waarvan het aantal zienderogen toeneemt, redden zich wel maar zodra je wat verder van de kust komt, wat meer het binnenland in, is de armoede schrijnend. Vaak echt geen eten, vaak honger. Blij dat we hier en daar wat kunnen doen al blijft het de bekende druppel op een gloeiende plaat.
EN DAN HET VOLGENDE: het is altijd onze bedoeling geweest om onze “stichting” qua organisatie zo klein mogelijk te houden met zoveel mogelijk resultaat. Wij hebben ons altijd afzijdig gehouden van samenwerkingen, eindeloze vergaderingen en discussies e.d maar onze plannen en besluiten gemaakt tijdens het ontbijt. Wat doen we, doen we het het wel of niet, we denken er vrijwel altijd hetzelfde over dus daaraan besteden we weinig tijd. En als we dan terugkijken wat we in 9 jaar hebben gerealiseerd dan mogen we toch echt niet ontevreden zijn.
We hebben altijd met beide voeten op de grond gestaan, geen roze brilletje opgehad en daardoor onze principes in stand kunnen houden. Nooit geld geven, alleen zorgen dat er dingen kunnen gebeuren.
Altijd rechtstreeks geven aan de schoolkinderen, aan de moeders maar nooit bijv. dozen vol neerzetten zodat een schoolmeester of een ziekenhuisje ermee kunnen doen wat ze willen.
Eén principe hebben we wat moeten laten varen: we hebben geen opslag. Dat was niet vol te houden want naarmate onze aktiviteiten groeiden kregen we ook meer goederen, kleding, speelgoed, schoolmateriaal, buitenspeeltoestellen tot en met een enorm speeltoestel, fietsen, schoolmeubilair etc. aangeboden. En dat kan niet van de één op de andere dag worden verzonden, dat zal duidelijk zijn.
Waar we zelf erg blij mee zijn is het feit dat NOOIT iemand voor onze hulp heeft hoeven betalen. Wij hebben de afgelopen jaren steeds vaker gezien dat Gambianen voor de in Nederland gratis ter beschikking gestelde kleding ( bijv. via de kledingbakken buiten op straat ) moeten betalen. Tegenwoordig betaalt een Gambiaanse moeder op de markt vaak 150 dal. oftewel plm. 3 euro voor een gebruikt of soms zelfs versleten t-shirt dat in geperste balen vanuit het buitenland is aangevoerd. Bij Zeeman zijn ze nieuw goedkoper.
Wij hebben daar nooit aan meegedaan en zullen er ook nooit aan meedoen! Maar we komen wat dat betreft wel een beetje alleen te staan…..
Gambia is een dumpland geworden. Gelukkig zijn er goede uitzonderingen maar er gaat een onvoorstelbare hoeveelheid troep die kant op. De hoeveelheid wegrottende autowrakken overal langs de weg is daar een goed voorbeeld van.
Wat betreft onze activiteiten in Polen: we gaan zeker nog wel een keer maar het is absoluut minder nodig. Polen is de snelstgroeiende economie in Oost Europa en dat is te merken. We versturen nog wel met enige regelmaat pakketten naar een aantal gezinnen maar dankzij een veel aantrekkelijker regeling voor de kinderbijslag hebben de grote gezinnen het aanmerkelijk beter. Uiteraard blijft er altijd een groep gezinnen die niet te helpen zijn en zelfs niet geholpen willen worden dus die groep is voor ons ook einde verhaal.
Wij hebben voor ons bezoek maart/april 2018 aan Gambia alle uit te delen kleding al gesorteerd en ingepakt. Alle kinderen en moeders van de nieuwe St. Davidsschool krijgen in ieder geval een pakket. En zeker gaan we weer uitdelen in het binnenland. Daar wonen de straatarme gezinnen vaak in de meest mensonterende omstandigheden. De babykleding met speelgoed, fleecedekentjes enz. gaan we uitdelen tijdens de zuigelingenzorg in New Jeswang Hospital.
Voor ons bezoek in november 2018 gaan we de komende weken sorteren en de pakketten maken maar we denken dat we daarvoor ook al voldoende kleding hebben.
Dan praten we alweer over maart 2019 en dat gaat ons wat te ver vooruit. Vandaar dat we hebben besloten om met ingang van 1 januari 2018 GEEN DAMES EN HERENKLEDING , WINTERKLEDING, FIETSEN, TV’S, GROOT SPEELGOED ENZ. MEER IN TE ZAMELEN. We hebben er rekening mee gehouden dat sommige van onze kennissen kleding en andere goederen voor ons verzamelen en die moeten uiteraard ook hun relaties weer op de hoogte stellen dus hebben we 1 januari 2018 als einddatum genomen.
Alle goederen die tot 1 januari door ons worden aangenomen krijgen gegarandeerd de juiste bestemming.
Vanaf die datum kunnen BOVENGENOEMDE artikelen dus niet meer bij ons worden ingeleverd. Meer dan welkom is nog steeds kinderkleding alle maten, babykleding, klein kinder- en babyspeelgoed.
Het is toch weer een hele brief geworden. Tot slot willen we iedereen bedanken die op welke manier dan ook heeft bijgedragen aan deze 4 weken. We houden u in de komende weken op de hoogte van de vorderingen van de nieuwbouw en u weet mocht u vragen en/of opmerkingen hebben, schroom niet ons te benaderen.