EEN GESLAAGDE REIS MET EEN ONVERWACHT EINDE………
ER WAREN VOOR ONS TWEE CONTAINERS ONDERWEG, BEIDE HEBBEN VERTRAGING MAAR DE EERSTE WAS VOOR ONS WEL OP TIJD. DE TWEEDE ECHTER HAD ER NET KUNNEN ZIJN TOEN WE AANKWAMEN MAAR DAARNA HADDEN WE DUS NOG 19 DAGEN SPELING. HELAAS IS DE TWEEDE CONTAINER PAS OP 4 JUNI BINNEN EN DE INHOUD DAARVAN ZULLEN WE DUS PAS IN OKTOBER KUNNEN VERWERKEN. WE HADDEN HET INGECALCULEERD, DUS GEEN RAMP.
We vertrokken vrijdag 10 mei vanaf Schiphol. Omdat daar een nieuw systeem werd getest liepen we een drie kwartier vertraging op. De reis verliep verder vlekkeloos en we werden door TUI in de watten gelegd. Gratis koffie, drankjes en een warme maaltijd. Op de luchthaven van Banjul/Gambia stond onze autoverhuurder te wachten met een Dacia Duster. Beetje klein voor ons maar dat wordt wel geregeld. Op naar het Hotel Bamboo waar we al eens eerder hebben vertoefd.
Zaterdag 11 mei
Omdat we voordat we vertrokken via onze containerverzender afspraken hadden gemaakt met de mensen in Gambia die de loods beheren waar onze dozen vanuit de containers worden gelost, konden we zaterdagochtend al om 10 uur terecht om onze dozen in één keer af te halen met een flinke vrachtwagen. We waren er eerder, goed 09.00 uur maar de beheerder stond al klaar en belde direct de vrachtwagen. Niet te geloven maar in een half uur was alles geladen, een uur later stonden al onze spullen bij de Davidsschool. Ook daar hadden we afgesproken dat ze een lokaal zouden leegmaken voor de komende drie weken zodat wij ongestoord konden werken. Om half elf ‘s ochtends waren we al bezig met de montage van de schoolmeubelen.
Fijn hoor. Wij houden ervan om de eerste dagen lekker op te schieten.
Niet van: we hebben nog tijd zat want dat valt altijd tegen. ‘s Avonds staan op een paar na alle tafels gemonteerd en verdeeld over de andere twee lokalen. Ook de dozen met stoeltjes worden opengemaakt. Behalve de 2 stoeltjes, die nou eenmaal erg veel ruimte innemen, zijn de dozen afgevuld met kledingpakketten, schoolmateriaal, alle benodigdheden voor de snoepbekers enz. enz. Alles worden direct uitgesorteerd, we hebben de ruimte.
Zondag 12 mei
Vroeg in de morgen gaan we weer naar de Davidsschool waar we de rest van de dozen uitpakken en uitsorteren. Tevens pakken we een aantal dozen uit die zijn blijven staan na de vorige reis en voegen alles bij elkaar. We monteren de laatste negen tafels en maken een begin met het vullen van de snoepbekers. Deze keer hebben we ruime milkshakebekers en kunnen we de kinderen dus eens lekker verwennen met divers snoep ( Corrie en Leo hebben weer geweldig hun best gedaan. Zij hebben hun relaties in de snoepwereld en tikken veel partijen op de kop. Mag toch wel eens gezegd worden dat zij die ook al jaren sponsoren!! Snoep voor zo’n 750 bekers, reken maar eens uit en dat al vele jaren achtereen. Tevens maken zij al die mooie tasjes waarin wij alle spullen kunnen meegeven aan de kinderen en de moeders en bij het uitdelen onderweg en in de ziekenhuizen. Chapeau Corrie en Leo! .
Wij hebben er zelf nog een gezonde koek bij gedaan. Het gaat voorlopig als een speer.
Maandag 13 mei
We gaan ‘s ochtend de auto omruilen voor een ruimer model want we moeten naar diverse scholen met o.a. de snoepbekers en de handwerkmaterialen. Geen probleem, AB autoverhuur waar we al jaren huren heeft een fijne Mitsubishi Pajero voor ons. We gaan eerst naar de Jarju school, de voorlaatste school die we nieuw hebben gebouwd. Een fijn weerzien en het verbaast ons steeds weer hoe we alles terugzien. We gaan altijd maar van het slechtste scenario uit en het valt altijd heel erg mee. Alles is heel en alles werkt. Speeltuin, water, toiletten, geen problemen.
BINNENKORT KRIJGT DE SCHOOL EINDELIJK EEN AANSLUITING OP DE
DRINKWATERLEIDING. WE HEBBEN ALLE REKENINGEN BETAALD MAAR
DAT WIL IN GAMBIA ZEKER NIET ZEGGEN DAT DE AANSLUITING
DAN OOK ONMIDDELLIJK WORDT GEREALISEERD. GEWOON RUSTIG AFWACHTEN.
We hebben nog een aantal dozen van vorig jaar in het kantoor staan en die nemen we mee naar de Davidsschool ( de laatste nieuwe school die we gebouwd hebben ). Daar gaat Dick verder met het maken van de snoepbekers en Lizet gaat de schoenmaten van de kinderen opmeten. We hebben voor veel kinderen schoentjes en ook voor aantal vaders en moeders hebben we schoenen en slippers.
Op de Davidsschool delen we de eerste 130 snoepbekers uit, alvast weer een beetje ruimte. We maken een begin met de 280 snoepbekers voor de kinderen van de Jarju school. Het gaat vlot en we maken alle bekers die middag nog af.
Dinsdag 14 mei
Op de Davidsschool de laatste dozen openen en uitsorteren . We willen graag a.s. zaterdag de kledingpakketten aan de kinderen en de moeders van de Davidsschool uitdelen. We maken 150 snoepbekers voor de CCI school, de school die we in de afgelopen jaren grondig hebben gerenoveerd en aangebouwd.
‘s Avonds kijken we via BVN TV op ons postzegelgrote tv-scherm naar het songfestival.
Woensdag 15 mei
Bij Jarju nog wat dozen opgehaald. Bij de Davidsschool vullen we de yoghurtemmers met rijst, een kilo in een emmer. Veel Gambiaanse gezinnen in de omgeving waar wij onze scholen hebben kopen dagelijks de rijst, het enige wat er voor hen te eten is, per kopje bij de lokale winkel. Ook de yoghurtemmertjes worden nog vaak tot in lengte van dagen voor van alles gebruikt.
Tegen het eind van de ochtend als de kinderen van de CCI school naar huis gaan gaan we daar de snoepbekers uitdelen. Nog steeds zijn er figuren die vinden dat we de kinderen teveel verwennen. Niet doen joh, daar worden ze maar hebberig van……….!! Niet te geloven toch? Ook krijgen alle kinderen van CCI een nieuw schoolschrift. We laten voor gebruik door de school ook nog een flinke partij schriften achter.
Bij dit bezoek aan de CCI school besluiten we dat de 7 lokalen absoluut een verfbeurt nodig hebben. De buitenkant is minder belangrijk. We charteren onmiddellijk een schilder en bezorgen de benodigde verf. Een aantal van de schoolborden hebben we zelf geverfd, uiteraard met de echte Collall zwarte schoolbordenverf.
Omdat het alweer 6 jaar geleden is dat we geschilderd hebben waren in de tussentijd de schoolborden aan een opknapbeurt toe. Dat heeft de school zelf gedaan. Je wil niet weten hoe!! Oude batterijen worden opengemaakt en de daarin aanwezige koolstof wordt gebruikt voor het zwarten van de borden…….onvoorstelbaar! Zwaar giftig materiaal. Ze hebben de borden weer volledig afgewassen en Dick heeft een begin gemaakt met de schoolbordenverf. De schilder doet ze allemaal op dezelfde manier, we hebben hem verfbakjes en rollers gegeven.
Donderdag 16 mei
Omdat we zo snel opschieten hebben we gisteren aan de eerste 45 kids van de St. Davidsschool een ticket meegegeven waarmee ze vandaag , samen met hun moeder, een kadotas kunnen afhalen. We hebben niet voor alle 130 kinderen en moeders dezelfde artikelen, alle tasjes zijn dus verschillend gevuld. Wel allemaal rijst, shawls, zeepjes, een bijouterie en gevarieerd kleding/schoenen/speelgoed/dekens enz. enz. Sommigen mogen een keuze doen uit onze “shop” waarin een aantal restanten. Ook kon gekozen worden voor een nieuwe jurk ( van Jan en Irda Huberts, komen we straks nog op terug) , om deze jurkjes werd bijna gevochten, ook de dekens vonden gretig aftrek. Het is dan wel Afrika, maar slapen op beton bij een nachttemperatuur van soms rond de 7 graden is toch niet echt lekker. Een dikke deken is dan meer dan welkom.
We hebben inmiddels aan de coach van een voetbalteam sportkleding en toebehoren uitgereikt en we krijgen snel de foto’s.
Incomplete sets voetbalkleding deelt de hoofdmeester van de St. Davidsschool uit aan de straatjochies uit de omgeving.
Voor het eerst hebben we vandaag beeldcontact met onze kleinzoon Lex. Heerlijk!! ‘s Avonds kijken we naar de tweede halve finale van het songfestival.
Vrijdag 17 mei
Voor de grote uitdeeldag aan de overige 85 kinderen en hun moeders van a.s. zaterdag gaan we nog het een en ander sorteren bij de Davidsschool. Dan gaan we Pascaline ophalen, onze verpleegster in opleiding. Zij is intern in het ziekenhuis in Bansang, zo’n 5 uur rijden van haar huis in Serrekunda, in de directe omgeving van onze scholen. Zij heeft van haar principals toestemming gehad voor een lang weekend naar huis omdat wij er zijn, haar Nederlandse sponsors. Een superblij weerzien en om bij te praten rijden we naar Parisienne waar we koffie drinken en iets eten. We hebben een verrassing voor haar want we gaan die middag op visite in het kindertehuis van Sia en Gertjan. U kent ze uit eerdere nieuwsbrieven. Ondanks Sia’s fysieke gesteldheid ontvangt ze ons spontaan (zeis zelf ook nog eens jarig) en we hebben een leuke middag. We hebben taart voor alle 24 kinderen en die wordt gelijk genuttigd. Ook iets te drinken uiteraard. Sia vraagt mij of ik Bingomeester wil zijn want de kids zijn gek met Bingo! Nou, dat is niet tegen dovemansoren gezegd want dat vind ik zeker hééél leuk. Sia heeft wat prijsjes geregeld en het wordt een leuk uurtje. We hebben rijst meegenomen en twee sterke mannen laden dat voor mij uit. 50 kg. lukt me toch echt niet meer. We spreken met Sia en Gertjan af voor een etentje volgende week.
Zaterdag18 mei
We halen Pascaline op en rijden naar de Davidsschool waar we van 11 tot 2 uur alle 75 cadeaus gaan uitdelen. Voor velen in Gambia is klokkijken niet weggelegd en om 09.00 uur staan d eerste moeders en kids al voor de deur. Om de drukte van straks al wat af te zwakken helpen we de vroegkomers maar vast. Ook nu weer gaat het als een trein. Pascaline kent onze manier van werken en helpt volop mee. Zij beheert ook de “shop”, gemakkelijk voor ons want zij spreekt de plaatselijke taal.
Om een uur of twaalf is iedereen geweest en kunnen wij boodschappen gaan doen voor ons gezinnetje in Nema Su en voor Pascaline ( zij kan nog wel wat huishoudelijke spulletjes gebruiken op haar intern-kamer waar ze ook zelf moet koken).
We hebben trouwens heel wat cadeautjes voor haar zoals een stethoscoop en een verpleegstershorloge ( beide met haar naam gegraveerd), een goede zonnebril en twee verschillende thermometers.
Pascaline doet het goed, is vaak de beste van de klas en daardoor benoemd tot representative. Ze mocht als enige assisteren bij een keizersnede uitgevoerd door een Cubaanse arts ( Alex ).
Lizet gaat met Pascaline naar de GT bank waar zij een rekening heeft maar zij krijgt nu ook een code waarmee zij op haar telefoon haar account kan zien, in Gambia nog vrijwel onbekend.
Dan eten bij Parisienne en vervolgens naar ons gezinnetje in Nema Su. We hebben rijst, olie, levensmiddelen en kleding. Ook voor onze tolk van het eerste uur Lamin hebben we een baal rijst.
We kletsen wat en beloven met een presentje voor de kinderen van de school in Nema Su terug te komen. Op deze school zit o.a. Yessie, het jongere zusje van Lisa.
Zondag 19 mei haal ik Pascaline op.
We rijden langs haar oude werkgever, Malik Pharmacie waar ze haar drie oud-collega’s een paar dalassi’s geeft ( van mij uiteraard). We rijden naar het hotel waar ze een uurtje lekker kan zwemmen. Eten en dan moet ze weer terug met de bus naar Bansang. Ze krijgt jurkjes mee voor haar collega’s. De bus gaat om 14.00 uur, we zijn ruimschoots op tijd maar de bus blijkt die dag om 13.00 uur vertrokken te zijn. Het blijft Gambia.…
Pascaline weet dat op een andere plaats met regelmaat busjes naar Bansang vertrekken en we rijden daarheen. Inderdaad, er vertrekt een busje en er zijn al drie passagiers. Met Pascaline dus 4 en het is wachten op de overige 5. Dat wachten duurt in total drie uur!! En dan nog komen we er twee tekort. Wij spreken met de chauffeur af dat wij die twee lege plaatsen betalen en dan wegwezen…..uiteraard is hij accoord. Op het laatste moment komt er nog één passagier aangewandeld en betalen wij dus alleen de lege plek die overblijft, de somma van 5 euro !
We komen er toch langs en halen verf bij voor de CCI school.
Maandag 20 mei
Verf brengen naar de CCI school, de Davidsschool opgeruimd ( wel nodig na de uitdeeldag van afgelopen zaterdag ). We laden de dozen met snoepbekers voor de Diana School in Brufut, de 2e school die we ooit renoveerden en schilderden, en gaan die daar uitdelen. 120 blije kinderen, allemaal een snoepbeker én een nieuw schrift. De hoofdmeester vraagt om speelgoed en we gaan kijken wat we kunnen doen.
Om de hoek bij de Diana school woont verloskundige Marie Joof en we gaan daar altijd even langs. Zij krijgt altijd een cadeautje voor eigen gebruik, haar privé kliniekje aan huis wordt van diverse kanten gesponsord.
We doen nog wat boodschappen voor de knutseldag van morgen.
‘s Avonds krijgen we foto’s vanuit Bansang. Pascaline heeft haar collega’s verrast met de jurkjes die wij van Jan en Ira Huberts hebben gekregen. Groot feest en allemaal op de foto uiteraard.
Dinsdag 21 mei, er komen drukke dagen!
VAN HESTER VAN RHIJN VAN COLLALL KREGEN WE WEER EEN GROTE PALLET
MET KNUTSELMATERIAAL. VERF, LIJM, GLITTER, WASCO’S ENZ.
HELAAS ZITTEN DEZE GOEDEREN IN DE TWEEDE CONTAINER EN KUNNEN WE ZE PAS
IN OKTOBER GAAN GEBRUIKEN. JAMMER, MAAR GEEN PROBLEEM, IN OKTOBER
HEBBEN WE OOK WAT MEER TIJD VOOR DE KIDS.
Vandaag gaan we met de eerste twee groepen kinderen van de Davidsschool ( een nursery school, dus kleine kindjes ) knutselen. Dat lijkt niet zo moeilijk maar op dit gebied hebben ze dus nog nooit iets gedaan. Geen materiaal, geen ruimte maar dat hebben wij inmiddels allemaal veranderd.
We gaan eerst kleedjes knippen en het duurt even voor het spul op gang komt en zowaar, zoals altijd, er zijn weer de nodige uitschieters die mooie dingen weten te maken. Helaas zijn er ook kinderen die al bang zijn van de schaar….
Dan worden de kleurpotloodjes in etui uitgedeeld die ze mogen houden en als ze de mooie grote kleurplaten zien worden ze wild. Sommigen weten er echt iets moois van te maken, anderen kleuren met één kleurpotloodje het hele A3 vel vol.
Lekker bekertje vruchtensap erbij en nog een snoepje en het feest is compleet. Ook de bekertjes mogen mee naar huis.
Wisselen en dan hetzelfde programma met de tweede groep.
Woensdag 22 mei
Hetzelfde programma als gisteren maar dan met de derde groep. Hierna rijden we naar Nema Su waar we voor de school waar Yessie op zit snoepbekers hebben. Zo’n 120 delen we er uit.
Vandaag is het een feestelijke dag in het hele dorp. Een grote Islamitische stichting heeft een waterput geboord en verschillende tappunten aangelegd. Ook krijgen alle inwoners van het dorp een zak rijst en olie. Precies op de manier waarop wij dat tien jaar geleden ook hebben gedaan.
Om half zes hebben we een afspraakje met Sia en GertJan. We gaan lekker eten bij “Valkenburg”, een restaurant van een Nederlandse eigenaar met erg lekker eten. Voor wie onze verhalen volgt, Sia is de oprichtster van weeshuis Sinchu Alhagie. Met Sia maken we de eerstvolgende afspraak in oktober als we weer in Gambia zijn maar zelf denkt ze die afspraak niet meer te halen…..
Donderdag 23 mei.
We halen de laatste verf op voor CCI en gaan gelijk naar die school waar we vandaag gaan knutselen. We hebben nog een restant pompoms ( complete setjes die Corry en Leo gemaakt hebben) die we gaan maken en de kinderen vermaken zich kostelijk. De kleintjes gaan kleuren (zijn pas net 3 jaar}. Alle leraren op deze school krijgen een baal rijst en een tasje met wat kleding en andere spulletjes.
We schilderen schoolborden en ook hier krijgen de kinderen een drankje ( beker mee naar huis ) en een cakeje.
We halen bij de Davidsschool dozen op voor morgen.
Vrijdag 24 mei.
We brengen het gevraagde speelgoed naar de Diana school. We hebben nog speelgoed staan bij de Davidsschool en daarvan hebben we een aantal dozen overgeheveld naar Brufut.
Voor de kersverse moeders op de kraamafdeling van het Brufut ziekenhuis hebben wij babypakketten met o.a. kleding en speelgoed. Tot onze verbazing vraagt het verplegend personeel om ziekenhuismateriaal. Wij weten niet beter dan dat het ziekenhuis behoorlijk wordt gesponsord en geen materiaal nodig heeft. Maar we beloven te kijken wat we kunnen doen.
Dan naar het Sukuta ziekenhuis waar we ook weer de kraamafdeling bezoeken en pakketten uitdelen.
Zaterdag 25 mei
We brengen een doos spulletjes naar het huis waar Pascaline woont. Die vindt ze als ze weer eens een weekend naar huis mag. We delen de laatste 130 snoepbekers uit aan de straatkinderen ( de straten zijn vol met kinderen die niet naar school kunnen omdat er gewoon geen geld voor is ) en we delen de allerlaatste restanten uit de auto uit. Zo hebben we nog voetbalkleding waarmee we jochies blij maken. We brengen een doos ziekenhuismateriaal naar Brufut en daar zijn weer twee kindjes geboren die ook nog een pakket krijgen. De laatste 7 babypakketten gaan naar de nieuwgeborenen in het ziekenhuis in Sukuta.
Zondag 26 mei brengen we een hele dag door aan het zwembad. Dick maakt een strandwandeling.
Maandag 27 mei
Ons laatste bezoek aan de Jarju school, we geven voetballen af aan Dembo, de coach van het plaatselijke elftal en leraar op de Jarju school. Ook een cadeautje voor alle andere juffen en meesters.
Laatste bezoek aan de Davidsschool, paar dozen met restanten dichtgeplakt. Cadeautje voor alle personeel.
De hoofdmeester opent huilend voor de laatste keer de poort…….
We gaan naar NemaSu voor een zware bespreking met “ons” gezinnetje. Ze willen een stukje aanbouwen aan hun huis. We deden dat al eerder maar de kinderen worden groot en kunnen onmogelijk allemaal bij elkaar slapen. Wij proberen duidelijkheid te scheppen maar da’s niet zo eenvoudig met mensen dien niet kunnen rekenen, amper schrijven en nog slechter Engels spreken.
Na de regentijd mogen ze beginnen met het uitgraven van de fundering. We betalen geen arbeidsloon. De twee grootste zoons en vader kunnen dat gemakkelijk zelf. In oktober kijken we wel weer verder.
We gaan de koffer inpakken en verlengen de hotelkamer tot 5 uur morgenmiddag.
Dinsdag 28 mei
Naar huis! Huurauto teruggebracht en om half zes worden we opgehaald voor de transfer naar het vliegveld. Op het terras de gebruikelijk milkshake en we vliegen om 21.10…..
Dus niet! Op het allerlaatste moment horen we dat een defect vliegtuig de enige start- en landingsbaan blokkeert. Niets kan landen, niets vertrekken. Eerst moet dat vliegtuig van de baan en dat wil niet lukken. Passagiers die wachten op hun vlucht naar Duitsland gaan terug naar hun hotel maar TUI denkt dat het vliegtuig nog wel kan worden verwijderd die avond. Ons vliegtuig is via Dakar op de Kaap Verdische eilanden geland en moet daar wachten. Om 23.00 uur horen wij dat ook ook wij naar hotels worden gebracht. Koffers weer terug en iedereen weer in twee bussen.
We komen in het splinternieuwe African Princess Hotel. Prachtig hotel waar voordat wij arriveren slechts TWEE gasten logeren. We krijgen een mooie kamer en horen morgen wanneer we zullen vertrekken. Maar ook woensdag vertrekken we niet, we krijgen ontbijt, we krijgen lunch en we krijgen avondeten en ons verblijf wordt met nog een nacht verlengd.
EN DAAR ZIT JE DAN, ONVERWACHT EN ONGEWILD, IN EEN SPLINTERNIEUW LUXE HOTEL MET EEN FANTASTISCH UITZICHT OVER DE OCEAAN. ALS JE TENMINSTE NIET TEVEEL NAAR LINKS OF RECHTS KIJKT WANT DAN STRAALT DIRECT DE ARMOEDE JE TEGEMOET. MAAR DAAR KOMT DE GEMIDDELDE GAST IN DIT SOORT HOTELS NIET VOOR WANT DAT BESTAAT VOOR HEN NIET. HET HOTEL IS VOOR DE NORMALE GASTEN ALL INCLUSIVE, ZOALS STEEDS MEER HOTELS, DUS VOOR DE PLAATSELIJKE BEVOLKING EN HORECA IS GEEN STUIVER MEER TE VERDIENEN.
GASTEN IN EEN ANDER HOTEL VERTELDEN ONS DAT ZE ÉÉN KEER MET EEN TAXI NAAR DE MARKT WAREN GEWEEST. DE TAXIRIT HEBBEN ZE ALS GEVAARLIJK BELEEFD EN HET BEZOEK AAN DE MARKT WAS GAUW AFGELOPEN. TERUG NAAR HET HOTEL WANT DIE ARMOEDE WILDEN ZE NIET ZIEN. DE MENSEN ZIJN NIET MEER OP PAD GEWEEST…..
DAAR LIGGEN WE DAN, OP ONZE FIJNE LIGSTOEL AAN HET ZWEMBAD, WE HEBBEN ALLEBEI TREK IN EEN KOP KOFFIE. DAT KAN, TEGEN BETALING VAN 300 DALASI. NOU HOEVEN WIJ DAAR GELUKKIG NIET VAN WAKKER TE LIGGEN MAAR 300 DALASSI IS ONGEVEER 5.80 EURO. OF ANDERS GEZEGD, DE WERKSTER IN HET HOTEL MOET ONGEVEER 3 DAGEN WERKEN OM ÉÉN ZO’N KOP KOFFIE TE KUNNEN KOPEN……..
WILLEN WE DAT WEL? NEE, ZEKER NIET! OP DIT MOMENT KUNNEN WE NIET ANDERS MAAR IN OKTOBER GAAN WE TOCH MAAR WEER NAAR ONS EENVOUDIGE HOTELLETJE. GOED SLAPEN EN DOUCHEN EN ZO NU EN DAN ZWEMMEN IS VOOR ONS MOOI GENOEG IN EEN LAND WAAR MEER DAN 60% VAN DE BEWONERS ONDER DE ARMOEDEGRENS LEEFT. ZOALS JE OVERAL KUNT ZIEN!!
De volgende morgen eindelijk bericht dat we om 10.00 worden opgehaald voor de vlucht van 13.10. Maar…….niet naar Amsterdam maar naar Brussel en vandaar met bussen naar Amsterdam. Koffers weer inleveren en vlak voor het inchecken op de luchthaven van Banjul ligt het hele boardingsysteem er uit. Na enige tijd wordt besloten alle papieren handmatig te verwerken en wanneer men daarmee goed en wel begonnen is werkt het systeem weer. Al het handmatige wordt weer ingeleverd en door geautomatiseerde papieren vervangen. We krijgen een voucher te besteden in het restaurant op het vliegveld maar kunnen die gelijk weer inleveren want we gaan boarden en er is dus geen tijd meer om de vouchers te besteden. Geen punt, op de heenweg werden we ook goed verzorgd op de TUI vlucht. Na een eerste drankje…..en een tweede drankje…..blijkt er nog geen pepernoot te eten aan boord te zijn. Een kop koffie kan nog net op verzoek geregeld worden. Slecht geregeld TUI!
Vrijdagochtend om 03.30 staan we eindelijk weer in Helmond!